Historia szeroko rozumianych słodycz, od której zaczniemy, jest niemal tak samo długa, jak historia ludzkości. Nie jest to jednak jeszcze historia żelków, jednak warto wiedzieć, że ludzie od zarania dziejów mieli słabość do słodyczy różnego rodzaju. Starożytni Rzymianie raczyli się m.in. ciastami, których słodyczy pochodziła m.in. od winogron i innego rodzaju owoców. Co ciekawe, czekolada jako taka pojawiła się dopiero w wieku XVI, wszystko ze względu na odkrycia geograficzne, które przełożyły się oczywiście na odkrycie kakaa, które jest w końcu niezbędne do wytworzenia uwielbianej przez nas do tej pory czekolady.

Przez wiele stuleci do wykorzystania różnorodnych słodyczy wykorzystywano cukier trzcinowy – był on sprowadzany z krajów Arabskich, co oczywiście musiało przekładać się bezpośrednio na ceny słodyczy – tak, były one naprawdę drogie i dla znacznej większości społeczeństwa niedostępne. Sytuacja zmieniła się dopiero w wieku XIX. Właśnie w tym czasie odkryto, że cukier może być wytwarzany z buraków cukrowych, których hodowla była znacznie tańsza niż sprowadzanie cukrowej trzciny, co przełożyło się na ceny cukru, które to znów bardzo pozytywnie odbiły się na cenach samych słodyczy, które zaczęły być dostępne dla szerszego grona odbiorców.

Historia żelków

Skupmy się jednak na słodyczach, od których rozpoczynaliśmy. Z jednej strony cukier był już tańszy, więc sprzyjał on rozwojowi branży i tworzeniu nowych słodyczy. Kolejnym przełomem okazał się pomysł połączenia cukru z gumą arabską oraz z owocami. W taki właśnie sposób powstały pierwsze żelki. Sama guma arabska była żywicą pochodzącą z drzew akacjowych.

Niedługo później, bo już w roku 1922, Hans Riegel stworzył pierwszego żelka. Żelek posiadał kształt tańczącego niedźwiedzia – wynikało to z faktu, że takie tresowane zwierzęta były niezwykle popularne w ówczesnych czasach, na wszelakich targach czy innych miejscach ludzkich spotkań. Nie był to jeszcze kształt popularnego również w dzisiejszych czasach Złotego Misia, jednak był to jego bezpośredni prekursor. Oczywiście możemy mówić już o powstaniu znanej chyba każdemu marki Haribo, która produkuje żelki po dzień dzisiejszy i jest najpopularniejsza i najbardziej rozpoznawalną marką żelków na całym świecie.

Same żelki bardzo szybko zyskały popularność wśród przedstawicieli różnych grup społecznych. Lubili je nie tylko prości ludzie, ale również prawdziwe, wybitne umysły. Sam Albert Einstein był niezwykle wiernym fanem wspomnianych już Złotych Misiów.

Rozwój i zmiany

Chociaż produkcja żelków odbywała się dzięki gumie arabskiej, straciła ona swoją popularność przez lata, skorzystała na tym jednak wieprzowa żelatyna. To w większości z niej produkuje się żelki, które trafią do ich wielbicieli na całym świecie. Jak jednak łatwo się domyślić, wieprzowa żelatyna jest składnikiem, na który może zdecydować się tylko część mieszkańców Ziemi. Nie zapominajmy o weganach oraz wegetarianach, dodatkowo mamy również mnóstwo wyznawców Islamu, którzy również nie mogą zdecydować się na jedzenie czegokolwiek pochodzącego od wieprza.

Obecnie jednak żelki produkowane są m.in. ze skrobi czy agar-agar – jest to rodzaj glonów. Wszystko po to, aby zarówno wyznawcy Islamu, jak i również osoby niedecydujące się na dietę mięsną, nie musiały odmawiać sobie żelków, lecz po prostu zdecydowały się na ich inne rodzaje. To właśnie dzięki takiemu podejście, m.in. marki Haribo, żelki coraz częściej wybierane są na całym świecie przez fanów słodyczy.

Jak powstają żelki?

Sam proces powstawania żelków jest naprawdę skomplikowany i rozbudowany, jednak postaramy się przytoczyć go w jak najbardziej przystępny sposób. Pierwszym krokiem do powstania naszych ulubionych słodyczy jest przygotowanie tradycyjnego projektu, w wersji fizycznej na papierze. Projekt w takiej formie jest skanowany do komputera, gdzie powstaje jego dokładny obraz trójwymiarowy. Na podstawie tego projektu powstaje gipsowy model, który wykonuje frezarka. Gipsowy model potrzebny jest po to, aby na jego podstawie powstały gipsowe stemple. Same stemple są wykorzystywane do odciskania ich na specjalnych tacach, dzięki którym możemy mówić o postaniu form do żelków. Dopiero wspominane tace wypełniane są masą, z której powstają żelki. Po zaschnięciu żelki pokrywane są m.in. miodem pszczelim, który nadaje im połysk.

Po całym procesie żelki trafią do opakowań, po czym trafiają do sklepów.

Do wyboru mamy olbrzymią ilość rodzajów żelków – warto więc sprawdzać nowe smaki. Zdecydowanie zachęcamy do poszukiwania żelków w sklepach internetowych – oferują one nie tylko lepsze ceny, ale również mają bardzo rozbudowaną ofertę. Znakomitym wyborem okaże się na pewno sklep Kuri.com.pl – posiadają oni znakomitą ofertę, która na pewno zadowoli każdego fana żelków!

Artykuł Historia żelków – jak powstały te popularne na całym świecie słodycze? pochodzi z serwisu Blog o słodyczach. Słodycze z dzieciństwa.

A początek przygody ludzkości z czekoladą miał miejsce mniej więcej w okresie największej świetności Majów. Mieli oni w zwyczaju pić napój, przyrządzony z ziaren kakaowca, a ponieważ mieli odmienne od nas gusta kulinarne, płyn był mocno przyprawiony i zupełnie gorzki.

Jakby tego było mało, niektórzy doprawiali go chilli – najprawdopodobniej po to, by nie czuć goryczy  albo, by w ogóle nic już nie czuć na języku przez najbliższych kilka godzin.

Pomysł Majów podchwycili Aztekowie, którzy jednak dodawali do napoju nieco mniej toksyczne składniki, jak np. wanilię czy płatki kwiatów. Oczywiście, nie był to smakołyk dla pospólstwa – kakao zarezerwowane było dla najwyższych kapłanów, sprawujących krwawe obrzędy, a ziarna kakaowca były na tyle drogie, że na pewien czas stały się nawet środkiem płatniczym.

Kiedy Hiszpanie beztrosko ukradli Indianom ich ziemię, przechwycili również kakao. Pierwsze ziarna kakaowca sprowadził do Europy czołowy złodziej, czyli Ferdynand Cortez, już w XVI wieku. Gorzki smak kakao nie przypadł zbytnio do gustów europejczykom, dopóki ktoś nie wpadł na pomysł dodania do niego miodu.

Oczywiście, podobnie, jak w Ameryce, w Europie kakao było również bardzo drogie i przez pierwsze 100 lat jedynie członkowie hiszpańskiego dworu mogli delektować się jego smakiem. Dopiero w XVII wieku, kiedy kakao dotarło na dwór Ludwika XIV, a stamtąd do Austrii i Wielkiej Brytanii, zaczęło zyskiwać nieco większą popularność, choć nadal było niezwykle drogie.

Wysoka cena ziaren kakaowca utrzymywała się jeszcze przez niemal 200 lat, zaś w Anglii kakao obłożone było specjalnym podatkiem.

XIX wiek przyniósł wymierne obniżenie ceny, a przez to wzrost popularności kakaowca. Wtedy też w Szwajcarii wyprodukowano pierwszą na świecie tabliczkę czekolady. Niedługo potem ludzkość wpadła na genialny pomysł połączenia czekolady z mlekiem w proszku i w ten sposób świat odkrył czekoladę mleczną.

Włosi, słynący z dobrego smaku i zamiłowania do dolce vita, postanowili jeszcze ulepszyć ten pomysł i jako pierwsi zaczęli dodawać do tabliczek czekolady rozmaite bakalie, jak np. orzechy, migdały i rodzynki.

Jak więc widać, czekolada przeszła długą drogę, zanim trafiła pod przysłowiowe strzechy, Dziś możemy ją kupić w najrozmaitszych kolorach i odmianach, a także z dowolnym rodzajem dodatków, nie wyłączając chilli – wygląda więc na to, że historia zatoczyła koło i pomysł Majów powrócił.

Artykuł Historia czekolady pochodzi z serwisu Blog o słodyczach. Słodycze z dzieciństwa.

Wcześniej jednak był produktem elitarnym i luksusowym, zarezerwowanym tylko dla najbogatszych. Jego wygląd również znacznie odbiegał od tego, jaki znamy obecnie, podobnie zresztą było ze sposobem jego podawania.

Początki pojawienia się cukru przypadają na wiek XII p.n.e kiedy to w hinduskim eposie pod tytułem Ramajana opisano przyjęcie, na którym zjeść można było słodycze, wśród których znajdowała się trzcina cukrowa do żucia.

Hindusi uznawani są za odkrywców słodkich właściwości tej trawy, ale to Chińczycy jako pierwsi zaczęli produkować z niej cukier. Persowie również rozkoszowali się słodkim smakiem trzciny, a syrop z niej pojawił się też u Egipcjan, Greków i Rzymian.

Początkowo cukrowi przypisywano właściwości lecznicze i magiczne i wierzono, że ma on moc zatrzymania szeregu dolegliwości, które pojawić się mogą w układzie pokarmowym. Przez to również jego cena była bardzo wysoka i nie każdy mógł pozwolić sobie na jego zakup.

Wiek XI przyniósł ze sobą pojawienie się pierwszych magazynów, w których składowano cukier. Znajdowały się one w Wenecji i to z nich rozprowadzano ten produkt na całą Europę. Arabowie otworzyli również pierwszą rafinerię na Krecie, w której zajmowali się produkcją cukru na skalę przemysłową. Im również przypisuje się wymyślenie karmelu, który cieszy się popularnością do dzisiaj.

Cukier był wówczas surowcem tak cennym jak złoto czy srebro, można było się na nim dorobić, a miasta, które znajdowały się na cukrowym szlaku wprowadzały szczególny rodzaj podatku. Wpływało to na wzrost cen tego produktu, ale jednocześnie budziło coraz większe zainteresowanie i chęć posiadania go w swoim domu, czy na swoim dworze.

Cukier w Europie

Cena tego surowca spadła dopiero wtedy, kiedy zniknęła konieczność sprowadzania go z Dalekiego Wschodu. Zaczęto go produkować w Haiti, Madagaskarze i na Wyspach Kanaryjskich. Na plantacjach tam się znajdujących, wykorzystywano ludzi do niewolniczych prac, nie dając im za to żadnego wynagrodzenia. Byli to w większości niewolnicy, którzy zostali porwani z Afryki.

Przez kilkadziesiąt lat trzcina cukrowa była jedynym źródłem, z którego pozyskiwano słodki surowiec. Dopiero w roku 1745 niemiecki chemik Anders Marggraf pozyskał go z buraków.

W miarę upływu lat okazało się, że właśnie ten produkowany z buraków wyparł ten trzcinowy z tego względu, że mógł on być produkowany również w Europie.

Obecnie cukier jest produktem bardzo pospolitym i znajduje się w każdym domu. Istnieje również przesąd na mocy którego wprowadzając się do nowego mieszkania trzeba na parapecie postawić opakowanie cukru, co ma przynieść szczęście i pomyślność.

Musi się on również znajdować na każdym stole, najlepiej w atrakcyjnej wizualnie cukiernicy. Goście, którzy nas odwiedzają, często słodzą przygotowane przez nas napoje.

Artykuł Historia cukru pochodzi z serwisu Blog o słodyczach. Słodycze z dzieciństwa.

Lentilki pochodzą z Czech, gdzie ich produkcja rozpoczęła się już na początku XX wieku, bowiem w roku 1907. Od zawsze powstawały one w mieście Holešov, co ma miejsce do tej pory. Gdy tylko trafiły one do naszego kraju, od razu zrobiły prawdziwą furorę – w końcu w czasach PRLu trudno było dostać jakiekolwiek słodycze, stąd nie może dziwić fakt, że Polacy tak chętnie przekonali się do tych, do których dostęp był łatwiejszy, niż do pozostałych.

Lentilki nie zmieniały zbytnio swojej formy – zawsze ich olbrzymią siłą była prostota, która jednak nie nudzi się do dnia dzisiejszego. Czekoladowe wnętrze pokryte twardą, chrupiącą skorupką – to bardzo prosty pomysł, dzięki czemu Lentilki nie były (oraz nadal nie są) drogie. Różnokolorowe skorupki sprawiały, że cukierki te wyglądały bardzo atrakcyjnie, a ich duża ilość prezentowała się po prostu wybornie. Z tego tez powodu Polacy nie tylko się nimi objadali, ale wykorzystywali je również do dekorowania ciast, które piekli. Nie tylko sam fakt dodatkowych słodyczy wpływał na walory smakowe wypieków, ale kolorowe Lentilki sprawiały, że całe ciasto prezentowało się lepiej, weselej i bardziej kolorowo. Obecnie ta funkcja oczywiście w większości zanikła – w końcu w sklepach czeka na nas wiele dekoracji do ciast, które prezentują się po prostu lepiej oraz bardziej atrakcyjnie. Jeżeli jednak czeka na nas impreza tematyczna, gdzie królować będzie PRL – warto pomyśleć nad tym, by upiec ciasto, które udekorowane będzie np. Lentilkami. Na pewno dla wielu będzie to spore zaskoczenie, nie jest to bowiem coś standardowego!

Czy obecnie jednak Lentilki są cały czas takie popularne? Oczywiście nie, chociaż nie można stwierdzić, że nikt ich obecnie nie kupuje – wręcz przeciwnie. Musimy jednak zdawać sobie sprawę z tego, że obecnie wybór słodyczy jest po prostu znacznie większy. Nawet jeżeli ktoś poszukuje takich słodyczy, jak Lentilki, to w ofercie wielu sklepów trafią również na ofertę M&M’s, gdzie cukierki te prezentują się bardzo podobnie – mowa oczywiście o wersji bez orzecha, w ciemniejszym opakowaniu. Innych, podobnych do Lentilków, słodyczy, oferowanych przez innych producentów, również jest wiele, stąd kupujących właśnie te czeskie cukierki po prostu musi być mniej.

Dodatkowo, to, co dla wielu jest zaletą, dla innych osób może okazać się wadą. Wielu klientów powraca do Lentilków, ponieważ lubi ich prostotę. Obecnie jednak, zwłaszcza w przypadku młodych ludzi, popularne są słodycze ciekawe, niestandardowe, wielosmakowe czy zaskakujące. Lentilki takie nie są, stąd mogą wydawać się słodyczami mało atrakcyjnymi w oczach najmłodszych. Oni zresztą często nie sięgają już po bardzo tradycyjne słodycze, takie jak cukierki, a stawiają na coś, co bardziej odpowiada ich pokoleniu – w tym przypadku spokojnie możemy powiedzieć np. o żelkach, które bardzo często wybierane są przez polską młodzież.

Dla wielu osób starszych (lub po prostu dorosłych) są to jednak po prostu cukierki dzieciństwa, po które nadal sięgają często, również ze względu na sentyment do nich – to bardzo istotna grupa odbiorców, która jednak będzie malała z roku na rok.

Wersje Lentilków – czy powstały inne rodzaje tych popularnych cukierków?

Tak jak wspominaliśmy, dla wielu Lentilki to jedynie ich klasyczna wersja – czekoladowe wnętrze i kolorowa skorupka. Czy jednak istniały inne wersje tych popularnych cukierków? Oczywiście, że tak, jednak nie zyskały one tak dużej popularności, jak podstawowa wersja. Niewielu zdaje sobie sprawę, że Lentilki powstały również w wersji owocowej! Powstawały również różne wariacje, odnoszące się do świąt czy innych okazji specjalnych, jednak w tym przypadku zmiany zachodziły najczęściej jedynie na opakowaniu, które było zmieniane oraz dostosowywane do nowych wymagań.

Kupowanie Lentilków – gdzie ich szukać?

Czy kupienie Lentilków jest obecnie proste? Oczywiście, że tak! Jeżeli nie możesz jednak odnaleźć ich w swoim sklepie, nic nie szkodzi – może je bowiem kupić, do tego w znakomitej cenie, w sklepie internetowym Kuri. Oferuje on również ogrom innych słodyczy, również w znakomitych cenach. Nie czekaj więc, zamów słodyczy z czasów młodości swojej lub swoich rodziców a przy okazji sprawdź, jak wiele Kuri może Ci zaoferować – w końcu w obecnych czasach kupowanie słodyczy przez internet staje się coraz popularniejsze!

Artykuł Lentilki – poznaj cukierki, które lata temu podbiły serca Polaków! pochodzi z serwisu Blog o słodyczach. Słodycze z dzieciństwa.

Początki spożycia ziaren kakaowca sięgają czasów świetności niezwykłego imperium Majów. Mieli oni zwyczaj pić gorący, gorzki napój na bazie kakao, które jednak było tak ekskluzywne, że spożywali je jedynie najwyżsi rangą kapłani, podczas rytualnych obrzędów. Kakao było wówczas na tyle drogie, że na pewien czas przejęło nawet funkcję waluty.

Po najechaniu imperium przez Hiszpanów, niejaki pan Cortez, wraz z ziemią, złotem i innymi precjozami, zakosił biednym Indianom również pomysł na gorącą czekoladę. Przywiózł ziarna kakaowca do Hiszpanii i tam historia się powtórzyła – ze względu na bardzo wysoką cenę, napój czekoladowy dostępny był jedynie dla wąskiego grona wybrańców, skupionych wokół królewskiego dworu.

Po mniej więcej stu latach czekolada zagościła na innych europejskich dworach, między innymi we Francji. I właśnie Francuzi, jako pierwsi, wpadli na pomysł, żeby na czekoladzie zarabiać pieniądze.
Ponieważ ziarna kakaowca nie były już tak niesłychanie drogie (choć nadal była to cena zaporowa dla przeciętnego obywatela), postanowiono otworzyć pierwszy na świecie sklep z czekoladą.

I tak, 20 maja 1659 roku w Paryżu powstało miejsce, gdzie można było nie tylko spróbować napoju czekoladowego, ale też kupić czekoladę w postaci pastylek.

Dopiero wiele lat później, pewien Anglik wpadł na pomysł, że można by wyprodukować coś, co dzisiaj nazwalibyśmy tabliczką. Francuzi jednak, nie zrażeni, postanowili rozwijać czekoladowy biznes i w 1770 roku powstała w tym kraju pierwsza na świecie fabryka czekolady o wdzięcznej nazwie Chocolats et Thes Pelletier & Compagnie.

Niemal 50 lat później, podobna fabryka powstała w Amsterdamie. Niedługo potem jej właściciel, pan Van Houten, opatentował specjalną prasę hydrauliczną, służącą do oddzielania tłuszczu od ziaren kakaowca. Dzięki temu wynalazkowi możliwe było produkowanie kakao w proszku,co znacznie usprawniło proces produkcji czekolady, a przez to pozwoliło obniżyć jej cenę.

Kolejnym przełomem w historii czekolady był błyskotliwy pomysł pewnego Szwajcara, pana Daniela Petera z Vevey. Wymyślił on, że do czekolady można by dodać mleko w proszku i… tak powstała
pierwsza, prototypowa Milka.

Czekolada to jednak nie tylko wyborny smak – już w XIX wieku ludzie zauważyli, że posiada ona niezwykle właściwości, dodaje energii, a podobno nawet leczy kaca ( o ile oczywiście uda się ją utrzymać w steranym żołądku). A. Dumas twierdził, że czekolada ,,jest dobra dla osób wyczerpanych jakąkolwiek pracą”.

Zresztą, o zbawiennym wpływie czekolady na organizm przekonani byli już jej odkrywcy, a więc starożytni Majowie, którzy posuwali się nawet do podejrzeń o boskie pochodzenie ziaren kakaowca.

Indianie uważali też kakao za silny afrodyzjak, czego dowód zachował się w zapiskach jednego z konkwiskadorów, Bernala Diaz. Napisał on, że Indianie podczas uczt spożywali napój z ziaren kakaowca, ponieważ „mówiono, że wzmaga on męskość w stosunkach z kobietami”.

Oczywiście tę obiecującą myśl podchwycili Europejczycy, dodając do niej, jak do każdej plotki, swoje trzy grosze. Stąd wzięło się powszechne w XIX wieku przekonanie, że czekolada leczy nie tylko męską słabość, ale też gorączkę oraz gruźlicę.

Artykuł Znana i nieznana historia czekolady pochodzi z serwisu Blog o słodyczach. Słodycze z dzieciństwa.

Nazwa Haribo powstała od pierwszych liter imienia i nazwiska jej właściciela oraz od nazwy jego rodzinnego miasta ( Bonn)
Ha Ri Bo, razem Haribo. Nazwa Haribo przetrwała wraz z rodzinna firmą wiele trudnych chwil, ale mimo zawieruch wojennych jakie przetaczały się przez Europę i Świat w dwudziestym wieku udało się nie tylko przetrwać, ale uczynić z Haribo jedną z wiodących marek świata.

Sztandarowym produktem firmy Haribo są żelki, czyli cukierki owocowe miękkie, produkowane na bazie specjalnych galaretek. Pierwszą recepturę żelków opracował i osobiście wyprodukował właściciel Haribo w roku 1922 . Wtedy nazwał swoje dzieło Tańczące misie, ale wkrótce ten produkt zasłynął na świecie pod nazwą Złoty miś Haribo.

Firma Haribo zapewnia konsumentów, że receptura Złotych Misiów Haribo jest taka sama jak prawie wiek temu, pewnie to prawda, ale proces ich powstawania zmienił się na pewno, bo postęp technologiczny w dwudziestym wieku był ogromny.

Kiedyś większość czynności wykonywano ręcznie, składniki i przede wszystkim substancje konserwujące były bardziej naturalne, a dziś większość czynności przy produkcji wykonuje komputer i maszyna, człowiek tylko nadzoruje i koordynuje ten proces.

Może jedno jest takie samo – początkiem każdego żelka Haribo jest pomysł na jego kształt z reguły nawiązujący do dziecięcych bajek, tyle tylko, że bajki się przez sto lat bardzo pozmieniały, więc i firma Haribo stara się wprowadzać do produkcji nowe postacie.

W projektowaniu tych nowych postaci Haribo trzyma się tradycji nie tylko jeśli chodzi o stylistykę, ale każda nowość produktów Haribo jest na początku rysowana ręcznie, dopiero dopracowywanie szczegółów przenosi się do komputera.

Tajemnicą sukcesu Haribo jest nie tylko pyszny smak jego produktów, ale ich bardzo wysoka jakość. Bez względu na to w jakim kraju i na jakim kontynencie produkowane są produkty Haribo, ich jakość jest tak samo wysoka, bo istnieje doskonały system jej wprowadzania i przede wszystkim kontroli.

Haribo jest dziś na całym świecie: Chiny, Stany Zjednoczone Ameryki Północnej, Australia i aż dwadzieścia jeden krajów Europy .

W naszym kraju produkty Haribo pojawiły się na półkach sklepowych wkrótce po odzyskaniu przez nas kraj wolności w roku 1992, ale rozpoczęcie działalności firmy Haribo pod nazwą Haribo spółka z o. o , to dopiero rok 2002. Trzeba dodać, że oprócz żelków Haribo na naszym rynku są tez inne słodycze, napoje i gumy do żucia, wszystkie cieszą się uznaniem konsumentów.

Artykuł Haribo – krótka historia pochodzi z serwisu Blog o słodyczach. Słodycze z dzieciństwa.

Tajemnica smaku Snickersa tkwi zapewne w proporcjach, procesie technologicznym, świeżości i rodzaju doboru składników, ale jest to na naprawdę bardzo rygorystycznie strzeżona tajemnica handlowa, obwarowana niezliczoną ilością zakazów.

Trudno się dziwić, na niej między innymi się potęga koncernu Mars Incorporated, producenta i dystrybutora Snickersa. Dziś Mars Incorporated to już wielka międzynarodowa korporacja zajmująca się produkcją i sprzedażą jedzenia ( różnego rodzaju słodycze, napoje, karmy dla zwierząt, dania gotowe, gumy do żucia), której roczny obrót oscyluje wokół 33 miliardów rocznie.

Siedzibą korporacji, która działa dziś aż w 74 krajach na całym świecie, są oczywiście Stany Zjednoczone Ameryki Północnej (obecnie główną siedziba korporacji jest Mac Lean w stanie Wirginia), bo tam się wszystko, a więc i historia Snickersa zaczęła.

W 1911 roku małżeństwo Ethel i Franklina Clarence Mars w małym miasteczku pod Waszyngtonem o nazwie Tacoma zajęli się produkowaniem i sprzedażą słodyczy. To dzięki ich talentom, nie tylko kulinarnym powstała ta wielka korporacja dająca dziś pracę aż 75 000 tysiącom ludzi, ale to właśnie Franklin Clarence Mars w roku 1930 wymyślił i wyprodukował pierwszy baton Snickers.

Skład, sposób produkcji Snickersa opiera się ciągle na tej samej recepturze, choć oczywiście postęp technologiczny zrobił swoje, dziś są to bardzo nowoczesne, super wydajne maszyny, produkcją steruje komputer, ale to wciąż dokładnie ten sam baton Snickers.

Niepozorny batonik Snickers łączy całe pokolenia, jego smakiem zachwycali się nasi przodkowie i jeśli nic się nie zmieni to i przyszłe pokolenia z pewnością polubią Snickersa, jego wyrazisty smak w połączeniu z delikatnością mlecznej czekolady.

Snickersowi nie zaszkodziła nawet moda na szczupłą sylwetkę, co zawsze łączy się z wyeliminowaniem lub przynajmniej ograniczeniem jedzenia słodyczy. Snickers ma wprawdzie dość sporą wartość kaloryczną ( standardowy batonik 52,7 g to 250 kalorii, czyli tyle samo co 3 jajka, 100 gramów białego pieczywa, czy dwie gałki lodów), ale ma też spore wartości odżywcze ( zawiera białko, węglowodany i zaledwie 12 gramów tłuszczy), więc jeśli raz na jakiś czas zjemy batonik Snickers zamiast kanapki, to na pewno będzie to z korzyścią dla naszego zdrowia.

Artykuł Krótka historia snickersa pochodzi z serwisu Blog o słodyczach. Słodycze z dzieciństwa.

Cukierki kupujemy, żeby poprawić sobie humor, zrobić komuś miły prezent, albo powiesić na choince. Oczywiście, na tym nie kończą się możliwości, podobno amerykańscy badacze odkryli ostatnio, że częstując cukierkami w pracy, zwiększamy swoje szanse na awans. Ile w tym prawdy, trudno powiedzieć, ale na pewno warto spróbować.

Cukierki, a właściwie, coś, co można by uznać za ich prototyp, towarzyszą ludzkości już od dłuższego czasu. Pierwsze cukierki produkowali już starożytni Egipcjanie, jakieś 4000 lat temu.

Jak to możliwe, skoro wówczas nie znano jeszcze cukru?

Dla nacji, która wzniosła piramidy, taka drobnostka nie mogła stanowić poważnej przeszkody. Pomysłowi poddani Kleopatry radzili sobie, przygotowując słodycze z miodu, daktyli, fig, migdałów i słodkich ziaren chleba świętojańskiego (który, z oczywistych przyczyn, z pewnością nie nazywał się jeszcze świętojańskim).

Starożytni Rzymianie nie chcieli być gorsi i mieli własny patent na cukierki, przygotowując je z gotowanych orzechów, łączonych z miodem oraz sezamem. Ponoć popularnym rodzajem ,,cukierków” w starożytnym Rzymie były też obtaczane w miodzie kwiaty i inne części roślin. Oczywiście, w starożytności cukierki stanowiły luksus zarezerwowany jedynie dla najwyższych warstw społecznych.

W średniowieczu natomiast najlepsze słodycze można było zjeść w Bizancjum, a dokładnie – na dworze Konstantyna VII Porfirogenety (IX w.) O słodkościach, jakie tam serwowano, możemy przeczytać w dziele pt ,,De cerimonnis aulae byzantinae, czyli O ceremoniach dworu cesarskiego”.

Z dzieła wiadomo, iż cesarz Konstantyn podejmował gości między innymi galaretka z jabłek, róży, gruszek oraz pigwy.

Średniowieczni smakosze mogli tez delektować się deserem na bazie grzanego wina, do którego z czasem zaczęto dodawać owoce glazurowane w miodzie lub cukrze.

Wśród średniowiecznych mistrzów kuchni i amatorów słodkich przekąsek królowali Włosi, którzy już wtedy doceniali dolce vita. Znakomite włoskie słodkości stanowiły obiekt zazdrości i pożądania, coraz chętniej kupowany przez możnych ówczesnego świata i tu ciekawostka – otóż, w wiekach średnich, słodycze uznawano za… lekarstwo, a w każdym razie, przypisywano im własności prozdrowotne.

Było to do pewnego stopnia uzasadnione, bowiem ówczesne słodycze posiadały duży dodatek przypraw i korzeni, które w istocie mogły pozytywnie wpływać na leczenie różnych dolegliwości.

Od schyłku średniowiecza rozpoczęła się epoka świetności słodyczy i, co by nie mówić, trwa aż po dziś dzień. Oczywiście, początkowo, ze względu na cenę i dostępność cukru, była to przyjemność zarezerwowana dla wyższych klas społeczeństwa, ale z czasem słodkości trafiły również pod mniej zamożne strzechy.

Artykuł Cukierki – historia prawdziwa pochodzi z serwisu Blog o słodyczach. Słodycze z dzieciństwa.